Jak psychoterapia może zmienić człowieka i co dzieje się w takiej sytuacji w naszej psychice?

Tak jak w życiu, w psychoterapii mamy okazję, aby zmierzyć się z prawdą albo od siebie uciekać. Taka ucieczka przynosi jedynie chwilowe wytchnienie a długotrwała ucieczka niesie cierpienie. Nikt nie chciałby świadomie cierpieć, ale machinalnie podejmujemy tego typu działania, które właśnie do tego prowadzą.

Poznajemy różne terapie, gdyż utraciliśmy wolność albo doszło do nas wreszcie, że od długiego okresu czasu takiej swobody nie posiadamy. Na nowo chcemy stać się kowalami swego losu. Odczuwamy zniewolenie, lecz nie potrafimy zauważyć, co jest powodem tego typu zniewolenia. Podstawowe zadanie psychologa to rozpoznawanie determinujących sił oraz pokazanie choremu w jaki sposób bezwiednie sam wyrządza sobie szkodę. Badania nad psychoterapią wykazują, że przeróżne psychoterapeutyczne podejścia mogą uzyskiwać analogiczny pułap skuteczności. Psychoterapia przekształca człowieka, a zmiany zachodzą w sposobie w jaki przeżywamy świat i siebie oraz budowania relacji z innymi osobami. Także dokonuje się odmiana na poziomie zachowania afektu i przekonań. Niemalże 80% osób, które uczestniczyły w psychoterapii czuje się korzystniej oraz efektywniej działają tego typu osoby niż te, niekorzystające z terapii.

Jeśli zaciekawił Cię ten artykuł, sprawdź link (www.kursyresuscytacjigdansk.pl/) zamieszczone pod tym linkiem, są tam inne informacje, które Cię zainteresują.

Nawet laik może przyznać, że psychoterapia budzi opór. Taki opór niełatwo wyjaśnić tylko wstydem albo nieśmiałością.

Niechęć do zmian może się objawiać na dużo sposobów. Pacjent mógłby nic nie mówić lub mówić o sprawach, które nie mają związku z istotnymi tematami dla niego albo zapomnieć o sesjach bądź spóźniać się na nie. Wydawać by się mogło, że każda osoba chce uwolnić się od osowiałości, bólu czy też lęku. Pozbycie się tych symptomów jest równoznaczne ze zmianą naszej osobowości. To właśnie przed nią nasza psychika się broni.

Podstawowym mechanizmem naszej psychiki jest dążenie do zachowania status quo. Naszą tendencją jest promowanie swojego zdania i chcielibyśmy samopotwierdzenia zatem utwierdzenia się w poczuciu, że to co sądzimy oraz robimy jest wartościowe. Brak tego typu potwierdzenia może frustrować.